teks drama sunda

 Rerencangan Facebook

Kacaritakeun di lembur aya hiji kulawarga. Diantawisna aya aki, nini, asep jeung kokom. Hiji waktu nini keukeuh hayang di pangmeulikeun Hp ku aki.

Nini     : “Aki…Aki…”

Aki      : “Aya naon nini ?”

Nini     : “Ari aki teh mani kasep pisan gening.”

Aki      : “Muhun atuh ni, upami teu kasep mah si nini moal cinta ka Aki. Aya naon ieu teh ni, manii teu biasana kieu. Sok atuh curhat ka aki !”

Nini     : “Ari si aki kedah curhat sagala, kawas nu teu ngarti wae kahayang nini.”

Aki      : “Sok atuh, ari nini teh tinggal sebatkeun kahoyong nini naon.”

Nini     : “Yeuh aki sabenerna mah, nini teh kabita ku si asep hayang hp. Meh bisa Pacebookan kitu ki.”

Aki      : “Ooh..ari nini the hoyong hp ameh bisa Pacebookan kitu ni ?”

Nini     : “Uhun atuh aki, nini teh hayang Pacebookan.”

Aki      : “K eke heula, ari Pacebook the naon kitu ? aki mah teu apal.”

Nini     : “Euleuh…euleuh eta si aki, ari Pacebook the….duka ki nini teu apal. Tapi nini pernah maca dina hp si asep teh Pacebook pokokna mah.”

Aki      : “Ari si nini teh kumaha, cenah hoyong Pacebookan tapi teu apal Pacebook the naon.”

Asep datang nyamper aki jeung nini na nu keur riweuh ku Pacebook.

Asep    : “Aya naon atuh ieu the mani rariweuh kieu ?”

Aki      : “Ieu si nini hayang hp anu bisa Pacebookan, tapi teuing eta Pacebook the naon.”

Nini     : “Nya sep, ari nini the hayang hp anu bisa Pacebookan, ambeh nini bisa terkenal.”

Aki      : “Ari si nini ganjen-ganjen teuing, kalah ka hayang terkenal kitu.”

Nini     : “Teu ku nanaon atuh ki.”

Asep    : “Atos atuh nini aku, tong rebut teuing. Da sabenerna mah lain Pacebook tapi Facebook atawa Fb.”

Nini + Aki: “Fb….”

Asep    : “Leres Fb anus ok dipake chating.”

Nini     : “Naon sep canting, suganna ek mandi make canting sagala.”

Asep    : “Duka ah ni, nyarios jeung nini mah aya bae nu teu nyambung na. Asep mah kalah ka lieur. Tos akh asep mah bade ibak heula.”

Di jero kamer mandi, si asep lainna mandi kalah ka ngomean hp bari Facebookan. Asep teh boga babaturan deket dina facebookna the, nyaeta Carel orang Jakarta.

Asep    : “Ih gening aya pesan, pesan ti saha nya. Kalah ka deg-degan kieu.”

Asep    : “Eh sihoreng the ti neng Carel pesan na teh. Naon nya isi na, buka heula ah pesan na.”

Carel    : “Sep aku pengen maen ke kampung kamu, boleh gak ?”

Asep    : “Haruh kumaha ieu, sin eng Carel the bade kadieu. Dicarekan moal nya ku aki sareng nini. Kumaha engke ah eta mah, ayeuna bales heula bae pesan na.”

Carel    : “Ada balesan balik dari asep, kira-kira apa yah !”

Asep    : “Boleh aja atuh. Ini….alamat kampung asep, sareng ieu…no telepon asep.”

Carel    : “Yes, akhirnya aku bisa refreshing di kampungnya Asep. Eh ada no teleponnya juga, aku telepon ah.”

Carel    :”Hallo…?”

Asep    : “Hallo…”

Carel    : “Ini sama asep ?”

Asep    : “Uhun ieu sareng Asep, ari ieu sareng saha ?”

Carel    : “Sep, ini sama Carel. Temen di Facebook.”

Asep    : “Oh neng Carel, kumaha atuh neng janten ameng kadieu na ?”

Carel    : “Iya dong jadi, besok juga langsung berangkat kesana.”

Asep    : “Haah ke enjing (reuwas terus tisoledat). Aduh nyeri, nyeri pisan.”

Carel    : “Asep kamu kenapa ?”

Asep    : “Teu kunanaon neng, uhun atuh upami enjing mah. Ku akang di antos.”

Carel    : “Iya kang, ya udah. Assalamu’alaikum.”

Asep    :”Wa’alaikumsalam.”

Si kokom keur nyantai bari calik dipakarangan imah. Datang bae si Aki bari nanya ka si kokom.

Aki      : ”Kom, ai si nini teh kamana, geuning aki asa teu acan ningali?

Kokom: ”Nuju ka warung, kunaonnya aki, kangennya ka nini?”

Aki      : ”Ari si Kokom, kawas nu teu ngarti bae.”

Kokom: ”Cie.. cie… si aki nu nuju beger.”

Aki      : ”Gandeng, tong tarik-tarik nyerakeun.”

Teu lila si nini datang.

Nini     : ”Aki, keur naon di dieu?”

Aki      : ”Nuju ngantosan nini atuh, ngantosan saha deui.”

Nini     : ”Jarang-jarang aki daek nungguan nini.”

Aki      : ”Apan akina nuju kangen ka nini. Hehe.”

Nini     : ”oh nya ki, artos mana?”

Aki      : ”Artos naon atuh ni?”

Nini     : ”Apan kanggo meser HP.”

Aki      : ”Eh ari si nini, mani riweuh kuduit sakitu. Yeuh ku aki di bere.”

Kokom: ”(seuri) Ari si aki, duit sakitu  mah ngan mahi jang meuli dage. Lain jang meuli                                           HP.”

Nini     : ”Ari aki naha, duit sakieu titah  meuli HP.”

Aki      : ”Nya sabaraha sugan ari HP teh?”

Kokom: ”Yeuh aki, ari meuli HP mah duitna kudu Rp.500.000.-“

Aki      : ”Nini, mahal teuing eta mah. Duit sakitu mah jang  nyakolakeun si asep.”

Nini     : ”Lah ari  si aki mah kitu. Tos teu cinta deui sugan ka nini teh?”

Aki      : ”Lain kitu atuh ni, atuh daripada duitna dipake teu puguh jang meuli HP. Mending jang bayaran sakolana si Asep.”

Kokom: ”Nya atuh ni, kudu bisa ngartoskeun, kapan ayeuna nini oge tos sepuh, tong sok hayang meuli HP sagala jiga budak ngora bae.”

Nini     : ”Nya entos ari kitu mah.”(indit kajero imah)

Dipoe isukanna, datang si carel ka imah  si asep.

Carel    : ”Assalammu’alaikum.”

Aki      : ”Wa’alaikumsalam.”

Carel    : ”kek, apa benar  ini rumahnya asep?”

Aki      : ”Ari sin eng the nyarios naonatuh? Aki mah teu ngarti!”

Carel    : ”Aduh gimana yah ngomongnya, biar kakek ini ngerti maksud aku.”

Aki      : ”Kokom… Kokom… “

Kokom: ”Aya naon atuh si aki the, mani ngageroan bae hayeuh?”

Aki      : ”ieu aya si neng, tapi aki teh teu ngartisi nengna the nyarios naon?”

Carel    : ”Saya ,emamyakam ke kakek ini, apa benar ini rumahnya Asep?”

Kokom: ”Oh nya bener, ini the rumah Asep, ada apa yah?”

Carel    : ”Ada gak Asepnya, saya temannya Asep.”

Kokom: ”Iya atuh, saya cari dulu AA Asepnya.”

Aki      : ”Eh kom, ngomong naon si neng teh?”

Kokom: ”Si teteh itu teh , milarian aa Asep.”

Aki      : ”Oh, sok atuh teangan Asepna!”

Kokom langsung bae neangan Asep. Teu lila Asep oge datang.

Asep    : ”Eh neng Carel, tos datang ?”

Carel    : ”Kang Asep, iya dong, gak susah nyari kampungnya.”

Asep    : ”Iya atuh, da kampung Asep mah di tengah-tengah kota, jadi moal hese nyarina oge.”

Carel    : ”Ada-ada aja kamu mah.”

Asep    : ”Ayo atuh neng, masuk ka dalem.”

Asep, Carel jeung Kokom langsung bae kajero imahna si Asep. Terus aya nini nyanpeur.

Nini     : ”Euleuh… euleuh… mani geulis pisan neng teh! Saha namina?”

Asep    : ”Ieu the neng Carel ni, babaturan Asep ti Jakarta.”

Nini     : ”Naha geulis-geulis namina keler atuh neng?”

Carel    : ”Carel ni, bukan keler.”

Asep    : ”Uhun, si nini mah sok salah denge bae.”

Nini     : ”Duka ah Sep, da kapireng ku nini mah keler.”

Aya si aki nyamper, milu ngariung.

Aki      : ”Tadi aki mireng, raribut ku keler. Nya naha kelerna?”

Kokom: ”Ieu ki, nini salah denge. Pnami carel jadi keler.”

Aki      : ”Si nini mah kabiasaan sok kitu bae.”

Nini     : ”Sigana ngaran carel the pedah tina keler nya neng?”

Asep    : ”Tos atuh ni, tong ngera-ngera.”

Carel    : ”Gak apa-apa ko Sep.”

Aki      : ”Nini ngomong kitu teh kalah ka inget baheula. Pas keur mere ngaran ka si Kokom, apan gara-gara tina baskom.”

Kokom: ”Aki mah kitu.” (manyun)

Asep    : ”Oh nya ni aki, neng Carel teh ti jakartateh bade meuting dibumi urang,  kajeun teu?”

Nini     : ”Sok bae nini jeung aki mah . ke neng keler bobo na jeung si Kokom.”

Asep    : ”Kumaha neng?”

Carel    : ”Iya mau sama siapa aja tidur mah.”

Kokom: ”Mari atuh, Kokom anter ka kamer Kokom.”

Teu karasa tos peuting deui. Si Kokom tos nyiapkeun dahareun di neja makan. Aki jeung nini tos aya di ruang makan. Nini ngageroan Asep.”

Nini     : ”Asep.”

Asep    : ”Nya ni, aya naon?”

Nini     : ”Ajak si keler, jang dahar kituh.”

Asep    : ”Uhun.”

Tuluy Asep nyampeur neng Carel nu aya di kamer.

Asep    : ”Punten, neng… neng… buru atuh cuang makan dulu!”

Carel    : ”Ia Sep bentar dulu.”

Asep    : ”Ditunggu  diruang makan atuh nya neng.”

Carel    : ”Iya Sep, nanti aku kesana!”

Teu pati lila Carel ka ruang makan.

Nini     : ”Calik didieu neng. urang cuang emam.”

Carel    : ”Muhun ni.”

Tuluuy maranehna dahar, saentos dahar maranehna ngobrol diruang tamu.Waktu geus peuting maranehna sarare. Poe isukanna  si Asep aya rencana rek ngajak si Carel ulin.

Asep    : ”Neng.. neng… hayu urang cuang maen?”

Carel    : ”Maern kamana Sep?”

Asep    : ”Kamana ajalah, cepet atuh geura siap-siap.”

Kokom: ”Aa,,, atuh kokom oge bade ngiring.”

Asep    : ”Ah si Kokom mah kitu, teu ngarti bae.”

Kokom: ”Hayoh A, teu ngarti naon? Sok jujur ka Kokom!”

Carel    : ”Udah Sep ajak aja, biar tambah rame.”

Kokom: ”Tuh kan, saur si tetehna oge teu nanaon.”

Asep    : ”Nya entos atuh, buru Kokomna siap-siap.”

Tuluy maranehna mangkat, dijalan maranehna ngarobrol.

Carel    : ”Sep, pemandangan disini bagus yah, kalau dijakarta mana ada pemandangan sebagus ini.”

Asep    : ”Ya jelas atuh, pasti disini mah pemandangannya pada bagus.”

Kokom: ”Dener, terus aya nu bagus deui tuh di ditu.”

Carel    : ”Ya udah atuh ayo cepet ke sana.”(bari ngagintak leungunna si Kokom)

Kokom: ”Aduh, pelan-pelan atuh jangan buru-buru kaya gini.”

Carel    : ”Oh maaf,  soalnya saya sudah gak sabar banget pengen  ngeliat pemandangan.”

(melepaskan tangan Kokom)

Asep    : ”Ia atuh Kom, cepetan itu si neng Carelnya udah ga sabar hoyong ngeliat pemandangan.”

Kokom: ”Ih… ari si Aa kalah ka saruana, ke heula atuh sabar.”

Carel    : “Udah dong jangan pada rebut !”

Kokom: “Tuh kan, cincin Kokom kalah ka masuk ka lubang. Pokokna mah Kokom moal masihan terang, sebelum cincin Kokom di ambil heula.”

Asep    : “Iya Kokom, sabar atuh. Malu, jangan kayak budak leutik, isin ku sin eng Carel. Soal cincin ke ku aa di pang nyandakeun.”

Carel    : “Maafin aku ya kom ?”

Kokom: “Maaf…maaf…ari kamu mani gampang pisan, terang teu eta cincin teh ti kang kung hadiah ulang tahun.”

Carel    : “Ia kan aku sudah minta maaf.”

Asep    : “Ntos atuh kokom, kkasihan tuh sama neng carel na !”

Kokom: “Ah biarin aja.”

Carel    : “Udah kang gak apa-apa ko, biar carel yang ngambilnya.”

Asep    : “Jangan neng, biarin akang aja yang nagmbilnya. Kalau neng yang ngambil, nanti kulit neng garateul.”

Kokom: “Ih aa keun teuing ka si carel nu ngambil na, ulah aa.”

Asep    : “Atos atuh kokom.”

Kokom: “Pokokna mah, gak mau tau. Buru atuh Carel kodok eta cincinna.”

Carel    : “Apa kodok, dimana..?”

Kokom: “Eh kalah ka molohok, eta kodok lubangna !”

Carel    : “Gak ada kodok, di lubang itu Cuma ada cincin kamu aja.”

Asep    : “Ari sin eng the kumaha, sanes kodok katak, tapi maksud si kokom the ambil cincinnya di lubang.”

Kokom: “Euleuh…euleuh…dasar orang kota.”

Carel    : “Oh iya tah, kirain aku kodok itu katak.”

Kokom: “Sok cepet atuh ambil.”

Carel    : “Iya.”

Asep    : “Sing sopan atuh kokom.”

Carel    : “Nih kokom, cincinnya udah ketemu. Sekarang kokom gak marah lagi kan ?”

Asep    : “Tah tos kapanggih cincinna, sok atuh maafkeun neng carel na !”

Kokom: “( bari seuri ) muhun atuh ku kokoom di maaffkeun. Hayu atuh, katanya mau lihat pemandangan yang bagus!”

Care     : “Terimakasih ya kom.”

Asep    : “Hayu atuh, coba titadi.”

Samentawis eta di bumi si nini jeung si aki keur ngarencanakeun kanggo ngajodohkeun si asep jeung neng cerel.

Aki      : “Ni…ni…nini kadieu heula sakedap !”

Nini     : “Aya naon atuh aki, kalah ka gogorowokan kitu ?”

Aki      : “Kieu ni, aki mah upami ningali si asep jeung neng carel the asa tos cocok pisan. Kumaha upami urang jadikeun bae, satuju teu ni ?”

Nini     : “Satuju pisan ari nini mah. Jabage sin eng keler the geulis pisan bari jeung someah.”

Aki      : “Euleuh…euleuh ari si nini, sanes keler tapi oge neng Cerel.”

Nini     : “Ah kumaha aki bae, rek keler boh keler. Pokona nini mah satuju bae. Ke cuang omongkeun bae ka si asep na.”

Aki      : “Muhun atuh ni, ke upami datang si Asep na cuang taroskeun.”

Teu lila si Asep, Carel jeung Kokom daratang.

Asep    : “Assalamu’alaikum Wr. Wb.”

Aki      : “Tah ni barudak tos daratang.”

Nini     : “Nya bener ki, atos ti marananya eta barudak karek datang ?”

Asep    : “Asep, atos timana gening nepi ka sonten kieu ?”

Asep    : “oh aki, sugan the saha, kalah ka reuwas. Atos nganteur neng Carel jalan-jalan.”

Nini     : “Asep ka dieu heula nini sareng aki bade naros !”

Asep    : “Aya naon atuh ni ?”

Aki      : “Kieu sep, aki bade naros. Kumaha ari Asep sareng neng Carel teh ?”

Asep    : “Maksudna ki ? Asep mah teu ngartos.”

Nini     : “Maksudna the kumaha upami Asep sareng Carel teh di jadikeun bae.”

Asep    : “Oh. Tapi da asep mah ngan saukur rerencangan bae. Tapi da insyaallah Asep bade nyatakeun perasaan Asep ka neng Carel. Sumpah da ni teu bohong Asep mah.”

Aki      : “Nya ntos atuh ari kitu mah, heg ayeuna gera sare.”

Kaisukkan poe na Asep niat rek nyatakeun perasaan ka neng Carel.

Asep    : “Neng carel ?”

Carel    : “Iya kang ada apa ?”

Asep    : “Akang bade nyarios sesuatu.”

Carel    : “Sesuatu naon kang, Carel juga ada sesuatu yang harus Carel omongkan.”

Asep    : “Oh. Nya sok atuh sin eng heula nu nyarios na.”

Carel    : “Begini kang, sore nanti juga Carel harus pulang ke Jakarta.”

Asep    : “Emangnya kunaon neng gening dadakan pisan ?”

Carel    : “Pacar carel yang dari amrik mau datang, jadi Carel harus cepat-cepat pulang.”

Asep molohok mireung cariosan Carel. Tuluy datang si Kokom nyampeukeun.

Kokom: “Jadi Carel the tos gaduh kabogoh ?”

Carel    : “Iya emangnya kenapa ?”

Kokom: “Gak apa-apa.”

Kokom: “A…ku naon aa geuning kalah ka bengong kitu ?”

Carel    : “Kang, kang kenapa ko malah bengong ?”

Asep    : “( reuwas ) oh…teu nanaon neng.”

Carel    : “Oh iya, tadi katanya akang mau ngomongin sesuatu ke aku.”

Asep    : “Eueu…gak apa-apa neng, enggak jadi.”

Carel    : “Ko malah gak jadi.”

Kokom: “Entos teh a nyarios bbae..hehehe.”

Asep    : “Naon deuh kom so tau pisan. Tos ah aa bade ka kamer heula.”

Tuluy pas wanci sore Carel pami ka aki jeung nini.

Carel    : “Aki…nini..Carel pamit mau pulang ke Jakarta.”

Nini     : “Ai sin eng teh tos bade uih, dadakan pisan atuh neng ?”

Aki      : “Uhun neng, sanes the engke-engke bae, rada lami di dieu na.”

Carel    : “Iya nini..aki..soalnya pacar saya mau ke Jakarta, jadi Carel harus cepat-cepat pulang.”

Nini     : “Si neng teh tos gaduh kabogoh ?”

Carel    : “Iya ni, rencananya nanti mau membicarakan rencana tunangan.”

Nini     : “Haruh berarti si Asep the patah hati nya ki ?”

Aki      : “Hus ai si nini nyarios, sok padu ceplos bae.”

Carel    : “Patah hati maksud nini apa ?”

Nini     : “Oh teu nananon neng, nya ati-ati bae nya neng di Jalanna. Teras salam kanggo mama papa na.”

Carel    : “Iya ni, makasih.”

Aki      : “Atos pamitan ka Asep sareung Kokom teu ?”

Carel    : “Belum ki, ini juga mau sekalian.”

Aki      : “Kokom…kokom…kokom…”

Kokom: “Aya naon aki ?”

Aki      : “Ieu neng Carel bade uih.”

Carel    : “Iya kom, aku pamit pulang yah. O ya kang Asep mana ?”

Asep    : “Iya neng, ada apa ?”

Carel    : “Kang seperti yang tadi Carel bicarakan, Carel mau pamit pulang ke Jakarta. Terima kasih ya kang, atas kebaikan akang. Carel senang bisa main ke sini.”

Asep    : “Iya neng sami-sami, akang oge seneng pisan bisa papanggih sareng neng. Ati-ati bae nya neng di jalanna. Terus kalo udah nyampe Jakarta sms atau telepon akang.”

Carel    : “Iya kang, aku pasti kasih kabar.”

Kokom: “Ati-ati carel.”

Carel    : “Iya, semuanya makasih yah. Assallammu’alaikum Wr. Wb.

Aki, nini, kokom: “Waallaikumsalam.”

Akhirna Asep patah hati gara-gara teu bisa nyatakeun perasaanna ka Carel.